Dagelijks leven
Wat heeft dat te maken met digitale medische technologie? Een VR-bril misschien wel, maar mijn bril kan je inderdaad bezwaarlijk catalogeren als digitale medische technologie. Toch niet als je op de kenmerken van het “instrument” zelf focust. Kijk je naar de impact, dan zijn de gelijkenissen groot.
Vandaag hebben we de digitale puzzelstukken beschikbaar die hetzelfde kunnen beteken voor mensen met een (chronische) hersenaandoening. Waardoor ze in alle mogelijke rollen kunnen deelnemen aan de samenleving: als leerling of leerkracht, kind of ouder, werknemer of werkgever, sporter of supporter, noem maar op.
De digitale toepassing laat de (chronische) aandoening zelf misschien niet verdwijnen. Ze haalt wel de impact ervan weg. Net zoals een bril dat doet met een slecht zicht.
Met behulp van digitale medische technologie kan “patiënt zijn” eindelijk op de tweede plaats komen, ná wat je vooral wil zijn in je dagelijkse leven
In plaats van een “chronische patiënt” die af en toe aan een zorgeloos leven kan denken, worden de rollen omgedraaid: “patiënt zijn” kan eindelijk op de tweede plaats komen, na wie je bent en wil zijn in je dagelijkse leven. Patiënt hoef je enkel nog te zijn in de wachtzaal en de (dokters)praktijk.
Andere kijk
Mijn zoon heeft een weesvorm van epilepsie met dagelijks meerdere absence-aanvallen. Die aanvallen lijken nog het meest op dagdromen en komen vaak in clusters voor. Het grote verschil met dagdromen is dat hij tijdens zo’n aanval kort het bewustzijn verliest. Vroeger zorgde dat voor veel onduidelijkheid en misverstanden; zo kreeg hij meermaals de leerkracht over zich omdat hij niet had opgelet of niets had ingevuld voor een toets.
Die vraag was een ware openbaring voor mij, waarbij mijn persoonlijk en professioneel leven keihard samenkwamen. En het zette heel wat in gang.
Na de eerste research richtte ik in 2017 het bedrijf epihunter op. In eerste instantie focusten we ons op epilepsie, vandaag zijn we ook actief rond andere hersenaandoeningen.
De gemene deler: alle aandoeningen veroorzaken (al dan niet plotse) hersenstatusveranderingen met een grote impact op iemands dagelijks leven en de EEG-biomarkers van de statusveranderingen zijn al beschreven in wetenschappelijke publicaties. Voor die gevallen willen wij een oplossing bieden.
Met een combinatie van digital diagnostics en digital therapeutics willen we de impact op het dagelijks leven van mensen met zo’n hersenaandoening en hun omgeving zoveel mogelijk verlichten. Tezelfdertijd vergaren we er klinisch gevalideerde data mee die een snellere diagnose en een behandeloptimalisatie mogelijk maken en die inzichten bieden voor de ontwikkeling van nieuwe digitale en/of medicinale therapieën. (Meer daarover op onze website.)
Holistische blik
Wat ik hier vooral wil doen, is het potentieel van digital medtech voor mensen met een (chronische) hersenaandoening benadrukken. En oproepen om daar veel meer mee te doen.
Ons land heeft alles om een wereldleider te worden op het vlak van digital medtech. We beschikken over fantastische start- en scale-ups in digital medtech, een sterke kennissector, een toegankelijk en uitgebreid zorgsysteem, belangrijke farma-, biotech- en medtechcentra en gerenommeerde academische ziekenhuizen. En allemaal op rijafstand.
Dankzij onze grote bevolkingsdichtheid en grote diversiteit zijn we bovendien een ideale “markt” om oplossingen samen met gebruikers te testen en verder door te ontwikkelen. We liggen in het hart van Europa en huisvesten de belangrijkste Europese instellingen, met alle kennis- en fundingopportuniteiten van dien. En zo kan ik nog even verdergaan.
Toch breken Belgische start- en scale-ups in digital medtech vooral in ándere landen door...
Hoe komen we uit die stilstand? Alles begint bij … de bril die we opzetten. In de Belgische gezondheidszorg staren we ons nog te veel blind op de contacten met het zorgsysteem. Door die tunnelvisie vinden we geen financieringsmodel voor oplossingen die de levenskwaliteit van mensen daarbuiten helpt verbeteren. Terwijl dat quasi steeds om 90% of meer van de tijd gaat. Als we dat beseffen, verliezen we misschien minder tijd aan discussies in overlegorganen en commissies…
Een meer holistische blik op gezondheid(szorg) “installeren” vraagt natuurlijk tijd. Tijd waarin we vooral niet mogen stilzitten. Overheden roep ik dan ook op om moed te tonen. Moed om de grote dogma’s en de “alles of niets”-discussies die vooral stilstand met zich meebrengen even te parkeren en in de plaats kleine iteratieve stappen vooruit te zetten.
Forward thinking
Laat ons zorgverleners de tijd en ruimte geven om digital medtech in te passen in hun zorgproces, om samen met de startups- en scaleups te leren, te itereren en vooral ook de leerdata te verzamelen om dat te doen. En laat ons niet vergeten te focussen op de positieve impact van digitale medtech op het dagelijks leven van gezinnen met chronische (hersen)aandoening, zodat zij minder gedwongen worden in de enge rol van “patiënt”.
Zo zijn er vandaag heel wat ouders van kinderen met een hersenaandoening die hun werk hebben kunnen hervatten met onze hulp. Doordat ons platform de “rapporteringsdruk” van hen wegneemt en hen meer duidelijkheid biedt over de effectiviteit van de therapie.
Als het gaat over terugbetalingsconcepten in de gezondheidszorg, moeten we dat soort outcomes veel meer meenemen. Dat heet forward thinking in de gezondheidszorg.
Over de auteur
Tim Buckinx leidde jarenlang wereldwijd digitale strategische teams binnen de markt van consumentenelektronica, o.a. bij Bose. In 2017 richtte hij, getriggerd door zijn zoon, het bedrijf epihunter op.
Missie: mensen met een hersenaandoening meer en beter te laten participeren in de maatschappij.
